وقتی می خواهم نماز بخوانم همیشه یاد گناهانم می افتم و از خداوند خجالت می کشم و از اینکه در پیشگاه خداوند برای نماز حاضر شوم، احساس شرمساری می کنم، چه کار کنم؟

خواهر گرامى ! از اینکه به این مجموعه اعتماد نموده و دغدغه ذهنی خود را با ما درمیان گذاشته اید بسیار متشکریم و امیدواریم در ارتباط هایی که از این پس با این مجموعه بر قرار می نمائید بتوانیم مشاور خوبی جهت حل مسائل و دغدغه های ذهنی شما باشیم .
خواهر ارجمند!
دل نگرانى شما در مورد اعمالى که قبلا داشته اید و به اعتقاد شما ناشایست و خطا بوده است، بشارت دهنده وجود روح تقوا و خداترسى در شما است. این گونه نگرانى ها و اندوه ها نسبت به خطاها و سستى ها به ویژه در یک جوان بیانگر لطف خداوند و عنایت او به شما است و این مطلبى است که بسیار قابل توجه مى باشد.
حسرت بر اعمال بد و نادرست گذشته و اندوهگین بودن به خاطر آن امرى مطلوب و پسندیده است به شرطى که از حد و اندازه تجاوز نکند. هدف از ندامت و پشیمانى از برنامه ها و کارهاى گذشته و غصه دار بودن به خاطر آنها این است که چنین اشتباهى در آینده تکرار نگردد و خطاها و کاستى هاى گذشته را با عزم و اراده اى مستحکم در آینده جبران نماییم و با عبرت آموزى از گذشته و دستیابى به عوامل خطاهاى گذشته، راه آینده را با استوارى و صلابت بپیماییم و به سعادت حقیقى در دنیا و آخرت نائل گردیم. ولى اگر غصه و تأسف و اندوه برگذشته، افق آینده را در نظر ما تیره و تار سازد و پاى رفتن و حرکت ما را سست نماید این دور شدن از هدف و تسلیم دوام شیطان شدن و از چاله به چاه افتادن است. خداوندى که خالق و آفریننده ما است و از ضعف و ناتوانى و جهالت ما از همان ابتداى افرینش و قبل از آن آگاه بوده و مى دانسته ما انسان هاى خدا باور و معتقد به او دچار لغزش و خطا مى شویم و گاه گاهى در دام خدعه و فریب شیطان مى افتیم، درى به نام توبه بر روى ما گشوده است و ما را دعوت نموده که بعد از لغزش و افتادن با توبه و پشیمانى و عذرخواهى بلند شویم و قد راست نماییم و عجز و نیاز را به پیشگاه او ببریم و رشته اتصال بین خود و خدا را که با گناه و خطا پاره کرده ا یم دوباره گره بزنیم و با آب اشک و توبه، چهره خویش را از گناهان بزداییم و او وعده پذیرش توبه و آمرزش داده است. حال اگر انسانى دچار خطا و گناه گردید و متوجه خطاى خود شد و پشیمان و نادم گردید وعذر تقصیر به پیشگاه با عظمت خداوند آورد ولى به آمرزش و لطف حق اعتمادى نداشت و تصورش این بود که مورد مغفرت و رحمت حق قرار نگرفته، معلوم است که وعده هاى الهى را باور نکرده و خداوند را به غفور بودن و رحمان و رحیم بودن نشناخته و یا گناه خود را که با همه بزرگى محدود است بزرگتر از صفات رحمت و مغفرت الهى که بى حد و بى کرانه است مى بیند. توجه داشته باشید که دام هاى شیطان بسیار متنوع و رنگارنگ است. شیطان که استاد مکر و فریب است براى هر فردى دامى ویژه او دارد براى بندگان با تقواى الهى دامى و براى بندگان فاسق دامى دیگر دارد. هدف شیطان بازداشتن از یاد خداوند و فاصله انداختن بین بندگان و خداوند به هر طریق ممکن است. اندوه بر گذشته اگر باعث تباه شدن فرصت هاى آینده و حال ما گردد و حال و آینده مان را با تأسف و تحسر و اندوه بر اعمال گذشته سپرى سازیم، در واقع شاد کردن شیطان و کمک به او در پیاده کردن اغراض شوم اوست.
آیا شما تصور مى کنید همه بندگان خوب و لایق خداوند که به مقام قرب او و سر ساییدن بر آستانه با عظمت او نایل آمده اند همگى از ابتداى عمر، پاک و بى خطا و بى جرم بوده اند؟ خیر، این ویژگى تنها مخصوص بندگان معصوم خداوند یعنى انبیا و اولیا (ع) است و دیگران کم و بیش از خطا و اشتباه در برهه اى از دوران عمر خویش و به ویژه دوران نوجوانى و جوانى که دوران اوج غریزه و غلبه سستى قدرت و نیرو در انسان است، دچار خطا و اشتباه و گناه بوده اند.
بزرگانى مثل فضیل بن عیاض و بشر حافى و افراد فراوان دیگرى که عمرى را در فساد و آلودگى و گناه به سر بردند ولى بالاخره لطف حق و هدایت الهى شامل حالشان گردید و نه تنها خود راه هدایت را یافتند بلکه راهنماى دیگران در ظلمت ها و تیرگى ها
شدند و با جبران گذشته و پا گذاشتن در جاده بندگى، پله هاى قرب حق را پیمودند و در مقام صدق و راستى و در جوار خداوند آرمیدند، الگوها و نمونه هاى روشنى براى ما مى باشد که مراقب باشیم از راهى که فکر مى کنیم درست و مطلوب است و ناخواسته در دام شیطان گرفتار نگردیم و آینده مان را به سرنوشت گذشته مان دچار نسازیم. به لطف و عنایت و رحمت و پرده پوشى و مغفرت الهى ایمان بیشترى داشته باشیم و به وعده هاى حق و بشارت هاى او خوش گمان تر باشیم که خداوند همان گونه که درباره او گمان مى کنیم با ما رفتار مى کند و او را همان گونه که تصور مى کنیم مى یابیم.
خواهر گرامی !
در سوال خود نوشته اید که حس شرمساری بیشتر به هنگام نماز برایتان ایجاد می شود ؛ اما خوب است بدانید یکی از بهترین اعمالی که موجب از بین رفتن گناهان می گردد همین نماز است .
پیامبر خدا فرموده اند : « َ فَإِذَا قُمْتَ إِلَى الصَّلَاةِ وَ تَوَجَّهْتَ وَ قَرَأْتَ أُمَّ الْکِتَابِ وَ مَا تَیَسَّرَ لَکَ مِنَ السُّوَرِ ثُمَّ رَکَعْتَ فَأَتْمَمْتَ رُکُوعَهَا وَ سُجُودَهَا وَ تَشَهَّدْتَ وَ سَلَّمْتَ غُفِرَ لَکَ کُلُّ ذَنْبٍ فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الصَّلَاةِ الَّتِی قَدَّمْتَهَا إِلَى الصَّلَاةِ الْمُؤَخَّرَة » « آنگاه که نماز را اقامه کردی و توجه به خدای متعال یافتی و سوره حمد یا سوره دیگری از سوره های قرآن را قرائت نمودی سپس به رکوع رفتی و رکوع و سجود را کامل بجای آوردی و تشهد و سلام را انجام دادی خداوند متعال همه گناهانی را که بین نماز قبلی و این نماز انجام داده ای می بخشد . (من لا یحضره الفقیه ج‏2 ص 202 )
لذا پس از یادآوری گناهان قبل از نماز بطور صادقانه از خداوند متعال طلب مغفرت نموده و با امید به درگاه الهی نماز خود را با حضور قلب اقامه نمائید که بر اساس وعده الهی ، رحمت خداوند متعال شامل حال شما خواهد شد .